کد مطلب:20000 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:5

گنجینه پرسمان » اخلاق و عرفان

انسان در زندگياش بايد منطقي باشد يا احساساتي؟ براي كاهش احساسات چه بايد كرد

اصل وجود احساسات در انسان لازم و ضروري است. خداوند متعال براساس حكمت عالي خود

به بشر آن را ارزاني داشته تا در جاي خود و در جهت تكامل معنوي به كار گرفته شود. عقل و احساس دو عامل مؤثر در اداره زندگي بشر و دو نيروي مهم در تأمين سعادت انسان است. وجود هر يك از اين دو در جاي خود ضروري است. عقل مانند عدل و علم، به زندگي شور و حرارت نميبخشد، ولي عاطفه و احساس، بازار زندگي را گرم و لذت بخش ميكند. عقل و منطق به روشن كردن راه قناعت ميكند، ولي احساس، آدمي را به حركت وادار ميكند. بايد دانست كه هدف احساسات، مختلف است. گاهي انسان را به نيكي و پاكي تحريك ميكند و گاهي به ارتكاب جرم و جنايت وادار ميسازد. مهر و محبت، علاقه و عشق، عفو و بخشش، جانبازي و فداكاري، نوع دوستي و يتيم نوازي و صفات عالي ديگر از عواطف و احساسات پاك سرچشمه ميگيرد.

از سوي ديگر: جنايت و خيانت و خشم و ظلم و اهانت و غارت و نخوت، شهوت و زياده خواهي و غيره از صفات غير انساني نيز از احساسات پديد ميآيند. آن چه مهم است، هدايت صحيح احساسات و جلوگيري از طغيان و سركشي است. بايد احساسات در اختيار نيروي عقل و خرد باشد تا در جاي خود و صحيح به كار رود.

اگر احساسات كنزل و تعديل نشود، عقل را تحت تأثير قرار داده و گاهي تحت اختيار خود ميگيرد و آدمي را به راه سقوط و تباهي سوق خواهد داد. البته مهار كردن عواطف و احساسات كاري بس دشوار و مشكل است، ولي با پيروي از عقل و تحكيم مباني اعتقادي و پاي بندي به قوانين مذهبي و تكيه بر نيروي ايمان ميتوان، احساسات را به كنترل خود در آورد.